Την εβδομάδα που μας πέρασε το σημαντικότερο γεγονός πιστεύω ότι ήταν η μεγάλη συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία . Μετά από πάρα πολλά χρόνια ο λαός ενωμένος κατέβηκε στους δρόμους για να διεκδικίσει . Είναι πολύ μεγάλη η πίεση που νοιώθει στην καθημερινότητά του σήμερα ο έλληνας . Τόσο μεγάλη που ένωσε όλους τους κλάδους εργαζομένων .
Το θετικό είναι ότι ο κόσμος με το δυναμικό του παρόν έστειλε ένα μύνημα αντίστασης και αντίδρασης για αυτά που έχουν γίνει και αυτά που σχεδιάζονται να γίνουν . Και είναι βέβαια σίγουρο ότι έτσι όπως είναι η κατάσταση στην ελλάδα , με αυτή την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση , ότι μόνο η δυναμική αντίδραση των πολιτών μπορεί να αλλάξει την παρακμιακή πορεία την οποία διανύουμε .
Μου γεννιούνται όμως κάποιες απορίες . Ποια είναι τα όρια αντοχής αυτού του λαού ? Από πιο σημείο και πέρα ο έλληνας δεν ανέχεται και αντιδρά δυναμικά ? Γιατί όλα αυτά δεν έγιναν λίγους μήνες πρίν ?
Προσωπικά παρατηρώ μια παρακμή σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής του έλληνα εδώ και πάρα πολλά χρόνια . Έχει κανείς την αίσθηση ότι τα πράγματα λειτουργούν σωστά σε κάποιον από τους παρακάτω τομείς ;
1.στην παιδεία
2.στο σύστημα υγείας
3.στη δημόσια διοίκηση
4.στην κοινωνική πρόνοια
5.στην οικονομία
6....
Είναι οι πολίτες των πόλεων ικανοποιημένοι από τον τρόπο ζωής τους ? Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι είναι ικανοποιημένοι από την ανταμοιβή των κόπων τους?
Και ενώ όλοι νοιώθουν στο πετσί τους όλη την διαφθορά και την παρακμή σε κάθε σχεδόν τομέα της καθημερινότητας επί πολλά χρόνια , εκλέγουν τους ίδιους μηχανισμούς που επανελλημένα αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δεν είναι ικανοί να αλλάξουν την κατάσταση αλλά προσαρμόζονται και πολύ γρήγορα σε αυτή. Καμία ουσιαστική αντιδραση για όλα τα παραπάνω .
Γιατί ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση ? Γιατί επιτρέπουμε να συνεχίζεται?Τί είναι αυτό που θα μας κάνει να αντιδράσουμε και να την αλλάξουμε ? Ποιά είναι τα όριά μας ?
Μήπως το όριο είναι τελικά η σκέψη ότι για να πάρουμε σύνταξη πρέπει να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα και η σύνταξη αυτή δεν θα φτάνει ούτε για τα βασικά έξοδα αξιοπρεπούς διαβίωσης? Όλα τα άλλα είναι πράγματα που δεν μας πειράζουν τόσο ? Είναι μήπως το συμπέρασμα , ότι μπορούμε να αντέξουμε την εξαθλίωση και την μιζέρια στην καθημερινότητά μας όσο είμαστε νέοι , αρκεί να πάρουμε νωρίς μια καλή σύνταξη ?
Το χειρότερο θα είναι αν όλα όσα ζούμε καθημερινα απλά μας έχουν γίνει συνήθεια την οποία αντέχουμε . Αν είναι έτσι τότε όπως λέει και ο γνωστός στιχουργός "Μην την ψάχνεις αλλού μία είναι η λύση ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου